Día Internacional da Poesía: visita d@s poetas Alba Cid, Ismael Ramos e Antía Otero

Hai días especiais que as palabras dos libros adquiren rostro e voz, e veñen ata nós en forma de persoas que comparten de modo xeneroso entusiasmo e lecturas, oficio e misterio, paixón e poemas; así foi o luns 20 de marzo, nunha hora de coloquio onde os membros de Animal Escondido tivemos a sorte de descubrir a Ismael Ramos e Alba Cid, ben acompañados por Antía Otero, editora desa fermosa colmea literaria chamada Apiario; grazas aos tres por compartiren con nós algúns segredos da escrita, e por darnos azos para seguir devorando poemas, e quizais tamén para atrevernos nun futuro próximo a soñar algún verso propio que aínda non sabemos que pinta terá! Beizóns e ata a próxima!

SOMOS + FORTES QUE O MEDO!

Animal escondido tamén se suma ao paro simbólico das alumnas e profesoras do instituto de Ames da Xornada reivindicativa do 8 de marzo; por unha igualdade real, tamén entre a mocidade, sen machismo e sen violencia contra as mulleres.

No seu despregar: unha antoloxía para descubrir novas voces poéticas

E seguimos a ler... e neste mes de marzo teremos visitas sorpresa que nos abrirán os ollos a novas perspectivas arredor da poesía contemporánea. Ánimo!

Rosalía de Castro tamén é un Animal Escondido!

O mes de febreiro foise convertendo, nos últimos anos, no da reivindicación dos poemas rabudos de Rosalía, vivos e ceibes, feministas e certeiros como ningún outro. E nós, Animal Escondido, tamén quixemos participar no acto de homenaxe que celebrou o Concello de Ames, na Casa de Cultura de Bertamiráns, o xoves 23 de febreiro; parabéns para Sara e Marcos polo seu recitado, tan cheo de forza e enerxía. Graciñas!

Cine e poesía: Remando ao vento

Cine e poesía, romanticismo e suicidio, palabras e pesadelos, un monstro imaxinario e un berro de liberdade entre a brétema... así remamos xunt@s diante da pantalla con Animal Escondido.

"Nun lugar cheo de desesperación" (poema de creación colectiva)

A vida dorme coa morte

e pon os pés no horizonte dun bigote.

A morte é unha sesta eterna,
unha bañeira porca,
unha frecha atravesando o corpo,
atravesando o pau de seda da roupa.
A morte crávaseche no peito,
déixate colgando a presión de facer as cousas ben.
A morte sempre estará ao teu carón
e, de fondo, os seus pés.
A morte vixiaba unha muller revolucionaria,
sen amor, pero namorada.
A morte disolve a luz na primeira pincelada.

(Poema elaborado en grupo por Animal Escondido a partir de pinturas de Frida Kahlo)

Animal Escondido ataca de novo! E xa crea poemas!